Vlier

Eind augustus, begin september pluk ik vaak vlierbessen. Niet om jenever te stoken (geen idee hoe dat moet), maar voor sap. Heel gezond om de winter door te komen, maar dat haalt het bij mij eerlijk gezegd nooit. Ik maak namelijk altijd een of twee potjes vol, drink het vaak in een week op en dan is het goed.

Geur

Vanochtend stond ik op om te gaan plukken, vlak bij mijn huis staan een paar struiken. Emmer mee, schaar mee en daar ging ik. Het is eigenlijk een ritueel, wat ik al jaren uitvoer. Vooral met ons gezin hebben we jaren vlier geplukt. Een kinderbad in de tuin om te spoelen en een grote soeppan om te koken, zalig de geur van vlier in huis. Later was het een houvast. Om te blijven staan in de hectische tijd van mantelzorg en rouw, was vlier plukken een fijne afleiding. De kids gingen vaak mee en met elkaar haalden we herinneringen op. En vanochtend ging ik weer. Heerlijk omringd door de zware geur die de bessen afgeven. Genoeg overlatend voor de vogels, hoewel de meeste bessen gewoon verdrogen aan de struiken, net als de bramen die hier welig tieren. Knippend, rijkend en steeds een beetje vollere emmer. Tot ik mijn emmer aardig gevuld had en dacht, dit is wel een potje (misschien twee).

Schoonmaken

Thuisgekomen de emmer gevuld met water, de bovenkomende beestjes eruit gelaten (emmer buiten gezet) en baking soda erin om alles schoon te spoelen. Dit laat ik een uurtje staan en dan spoelen en rissen. Voor wie niet weet wat dat is: met een vork de besjes van de steeltjes halen (kan ook met je handen). Daarna de bessen koken, zeven en nogmaals koken. Het klinkt simpel en dat is het ook. Vergt alleen meer tijd dan het hier even simpel typen. Het geeft niet. Door de dag ben ik er zoet mee en ik geniet ervan. Het proces en mijn sap. Zoals elk jaar.

Morgen eens kijken of mijn kleindochter het lust. Proost!

Wat doe jij om houvast te vinden of houden in een zware tijd? Laat je het me weten?